Demir Somyanın Altındayım Yine

Günün Bilgisi : Hayatımın bir döneminde ölmek istemiştim.

Şu anda demir somyanın altından yazıyorum.

Bir sabah uyandığımda lütfen artık kötü bir şey olmasın diye dua ettiğimin farkına vardım.Ve işte o zaman en iyi çözümün ölüm olduğunu düşündüm. İntihar etmek istememiştim yanlış anlaşılmasın.

Sadece artık sonum gelsin , yarın sabah uyanmayayım diye uyumaya yatıyordum. Çok ama çok sevdiğim bir roman vardır , Adalet Ağaoğlu'nun - Ölmeye Yatmak kitabı. Baş karakteri Aysel gelip , yatağa uzanıp ölmeyi beklerdi . Benim ki de öyleydi. Her akşam ama her akşam bu gece son kez uyuyorum , yarın sabah uyanmacağım diye umutla giriyordum yatağa . Çünkü beni hayata tutacak , sarılacağım hiç bir şeyim yoktu .

Sabah Saçaklı'nın yazısını okuyunca fark ettim. Hayat , tokatlayarak öğretiyor ve bir şekilde seni ayakta tutuyor . Hiç bir zaman yıkılmıyorsun.

Ben ne tam olarak öğrendim , ne de iyi bir tecrübeye sahibim hayatla ilgili . Yine aynı yerden darbe aldığımda kanıyorum. Ve yine sanki geçmeyecek gibi ağlıyorum. Bilmem gerekiyor oysa bitiyor. Sezgin Abi 'ye bir gün bir soru sormuştum ve bana şu cevabı vermişti ;

"Kesintisiz bir şey yoktur , aşk hariç. Onun haricinde her şey molalı, taklalı, durlu kalklı gelir.Zevk, eğlence, mutluluk... Aklına ne gelirse. Tabii bir de dert.

 Biz, diğer yaratıklara göre biraz daha naif, biraz daha korumasız kalırız hayatın bu kesintili akışlarına. Bu yüzden, canımızı yakan her olayda, suya kapılmış saman çöpü gibi hisseder, korkarız.

Hayatı, türlü türlü debisi, upuzun yolculuğu, yanından, içinden gelip geçtiği onca yerler yurtlar, alıp kendine kattığı çamuru, mili, üzerine vuran yeşilliği ve gölgeliği ile akıp giden bir ırmak say, hem kapılmışızdır ona, hem de kontrol bizde sanırız.”

Oysa bizde olan hiçbir şey yoktur. Kendimiz bile ona aitizdir; bir su damlası kadar."

Çok etkilenmiş ,o dönem ara bandı yapmış , fakat asla hayat dersi olarak almamıştım.

Sonra nasıl oldu o iyileşme süreci bilmiyorum. Önce 2016 Mayıs ayında iş değiştirdim. Yeni arkadaşlar , yeni bir çevre edindim kendime. Sonrasında da geldi. Ve hatta öyle bir noktaya geldi ki ; "Ben ölümden deli gibi korkuyorum arkadaşlar ölmek istemiyorum, benden vazgeçmeyin,hasta falan olursam varınızı yoğunuzu satın beni tedavi ettirin demişliğim var "

Efki'nin gelmesiyle de ne yıkabilir beni diye emin olmaya başladım kendimden. Sağlıklıyım ve yaşıyorum .

Dertsiz , tasasız , borçsuz olduğumu sanmayın.

Hesaplaşmamın bitmediği bir ailem var , yapılan en ufak hata yüzünden para kaybedilen bir pozisyonum var ve bu beni sürekli stres yapıyor , dünya kadar borç . 

Ama Sezgin Abi'nin dediği gibi ," her şey bitiyor . Sen bir iyi ol , sakin ol , ellerini arkanda bekle. Bak bakalım nasıl oluyor. "

Yukarıda saydığım problemlerim biter ve yenisi başlar , her şey olur yani.

 Ama her şey biter . Ben yaşamayı seviyorum artık .

Buraya kadar okuduysanız. Bir şey itiraf etmek istiyorum.

İyi geldi yazmak , şimdi demir somyanın altından çıkıp kahve içebilirim.