Travmalar , travmalar

Günün bilgisi : Travmatik insanım ben.

Valla öyle tüm hayatımı , özelliklerimi , nefret ettiklerimi , sevdiklerimi , zevklerimi hayatımdaki travmalar belirler. 
Mesela en yakın arkadaşım , dostum , sırdaşım olmasına rağmen annemle ilişkimi çocukken , hem de çok küçük bir çocukken ailesi yüzünden yaşadığım travmalar belirledi. Çocukluk falan ama ben şimdi 31 yaşında bunun için psikayatriste gidiyorum öyle travmalar 

Gerçi şurada bir dipnot vereyim , doktorum " Türk kadınlarının genelinde bu problem var , aile tarafından sevilmek için bir şey yapması gerektiğine inandırılmış , " sınıfını geç sevelim, hanım hanımcık ol sevelim , misafire çay koy sevelim , okulu kazan sevelim " gibi problemler yaşıyor , o yüzden normal bir süreç " dedi.  

Meşhur aile problemlerim yüzünden mesela , gecenin bir yarısı kapıyı biri anahtarla açtığı zaman titreyerek uyanıyorum yataktan . 

Çocukluk travması yüzünden Nivea ruj biriktiyorum. hani şu dudak balmları var ya , onlardan tam tamına 48 tane var. 1,5 yıl önce tanıştığım ve bu travmamı sadece ona  anlattığım en yakın arkadaşım olan kişi geçen sene yurt dışından 10 tane Nivea ruj getirdi ve " senden geri almıyorum , hepsi senin artık bunların peşinde koşma " dedi de geçti mesela .

İlkokul'da trafik kazası geçirdim ben . Büyük bir kazaydı . Kendisi bir çok travmamın nedeni oldu. 
Karşıdan karşıya geçmek benim için çok ama çok ciddi bir problem halen daha. 
Gerçi iyi bir travması da kitap okuma alışkanlığım oldu. Şöyle zaten okurdum da , kazadan sonra uzunca bir süre yatağa bağlı kaldım. Ve ayağımdaki alçılar , yürüyememe durumunu fark etmek ağlama, korkma krizlerine yol açıyordu. Ben de okumaya başladım. Okuduğum kitabın içine o kadar giriyordum ki , unutuyordum. Şimdi ne zaman unutmak istesem kitaplara sarılırım. Ve tabi ki çocukluk alışkanlığı olarak kitap okumak hayatımın merkezine oturdu. 
Ve tabi araba kullanamama hali , 2010 senesi bir hışım ehliyet kursuna yazıldım , direksiyon sınavında , ( hayal edin ) bağırarak direksiyona vurmaya başladım. Yanımda ki kurs görevlisinin halini anlatmak istemiyorum. 

Şimdi uzmanı olduğum ( uzman dedim kendime buradan sonra okumak istemezseniz anlarım ) işte mesela , bir kere yaptığımız bir tarih hatası para kaybına neden olduğu için , iş sonuna kadar sürekli tarih kontrolü yaparım . Ve her projede kalp krizi ile dolaşırım ortalıkta. 

Bunlar kendi hayatımın travmaları bir de , sevgili ülkemin verdiği travmalar var. Sırt çantalı - sakallı birini gördüm mü sağ gözüm seğriyor. Polis gördüğüm zaman "aha alacaklar beni" travması . Her İstiklal Caddesi'ine gittiğim de " gaz mı kokuyor , gaz kokuyor , bugün bir şey mi var ?" diye bacaklarım titriyor , ay yazın açık hava tiyatrosunda , üstümüzden 2 tane helikopter geçti diye oyun boyunca ağladım ben . 

Daha da yazabilirim  . Neden Vedat Türkali , Sezgin Kaymaz çok seviyorum , neden Çeşm-i Siyah duyduğumda ağlıyorum . Neden aile inançsız biriyken ben Hızır Orucu tutuyorum . Neden sabah kuzenim , amcam , halam aradığında telefonu açamıyorum falan filan . 

Neyse sanırım  salatalık travması olan bir salakla veda edeyim. 
Ağzına alıp , bekliyor , yemiyor. Neden bilmiyorum.