23 Kasım 2017 Perşembe

EFKOŞ

2003 senesinde aile problemleri yaşarken ( bu aile problemleri hep devam etti) oldukça ağır bir depresyon geçiriyordum. Bir psikiyatriste gitmeye başladım 3. Seans bittiğinde , yaşadığı apartmanda bakılamayan bir Sibirya kurdu getirdiler benim bahçeme. 5. Seansta doktorum “ Benim yapmam gereken her şeyi Rex yapmış “ dedi. Yürüyüşe çıkmaya başladık , üstümü başımı düzelttim. Onu sevmek isteyenlerle diyaloglara geçmek zorunda kaldım. Ufak ufak adımlarla ,hayata döndüm . Rex sayesinde.

Sonra bunu gören dedem durur mu yapıştırdı bizim bahçeye ,2 adet barınakta dayak yemiş  Rottweiler, sonra annem de ben evladımı daha çok seviyorum diye bir sokak çocuğu getirdi. Oldu mu 4 adet. Bir gün dedem karşıma geçti “ bunlara bakabilmen için çalışman şart , para lazım yoksa bakamayız” dedi . Ve ben aylarca reddettiğim iş arama sürecine girdim. Böylece dedemin ve annemin beni normal hayata kazandırma operasyonu başarı ile sonuçlandı.

Yaklaşık olarak 7 yıl  beraber yaşadık bu çocuklarla ,hakları çoktur bende. Sonra yavaş yavaş gittiler. Kalp ağrısı ve güzel anılarla.

7 yıl sonra bizim aile problemleri tekrar çıkınca , biz başka bir eve taşındık. Ben zaten delirmişim “ sorumluluk istemiyorum” diye almadım eve hiçbir çocuğu. Sokaktakilerle oyalandım , onun bunun yanındakileri sevdim. 


Sonra annem sürekli sokağa atılacaklara yuva bulmayı görev edinince , bana şu fotoğrafı gösterdi. “ Buna evde bakamıyorlar , ne yapalım “dedi . Halen içime oturur bu fotoğraf . Delirdim , ağladım . İstanbul’da bizim eve çok uzak bir yerde , gecenin bir yarısı gittik getirdik. Bahçede kalmasını istedi annem , 1 ay sonra benim odamda yaşamaya başladı. Benim odama geçiş yaptıktan sonra bir gece annem zorla kendi odasına sokarken yakalandı. Mutfağa girmesin dedi , sonra köşelerde kendi çatalıyla fıstık ezmesi yedirirken bulduk. Derken şu anda evin her bölümü ona ait. Evin bebeği ,çocuğu , şımarığı . Benim de kalbimin sahibi.


  Adı :Efki .  Kürtçe ; sen kimsin demek . Getirdiğimiz ailesi kürttü . Biz de değiştirmedik. Soranlara açıklıyorum. Kimisi” Sen kürt değilsin” tepkisi veriyor , kimisi de “ çok güzel iyi ki değiştirmedin” Ben çok sevdim duyduğumda . Zaten ben ne isim verirdim bilmiyorum. Efki şahane isim bence.!!!

Terk edilmesinin nedeni çok acıklı aslında. Çok paylaşabileceğim bir şey değil. Yaklaşık olarak 10 ayı tamamladık. Onsuz uyuyamıyorum. 2 yaşını yeni bitirdi.

Hiçbir eğitim veremedim maalesef çünkü, şu şekilde baktı mı sesimi falan çıkaramıyorum. Ama kendi eğitimini kendi verdi.Tuvaletini eve asla yapmıyor,sofraya veya sehpa üzerindeki hiçbir şeye ulaşabileceği yerde de olsa saldırmıyor. Gece belli bir saatten sonra yerde yatıyor,yataklara çıkmaktan hoşlanmıyor , kucağıma alıp denemişliğim var ama sıkılıyor. Kendi istemezse sevdirmiyor. 

Geldiği günden beri hayatım değişti , ben değiştim. Tüm yaralarımı sardı iyileştirdi. Tüm sinirimi , stresimi aldı. En kötü olduğum gün bile yatağa tırmanmaya çalışmasına gülerken buluyorum kendimi. Tek kişilik yatakta beraber yatıyoruz , ki kendisi yayılarak uyur , bir gün bile sıkışmadım , " ayyhh uyuyamadım" demedim. Geldiği güne her gün ,her an şükür ettim.
O gelmeseydi , ben çok üzülürdüm. 


Günün Bilgisi : Şu çocuk için hayatımı verebilirim. Saniye düşünmeden hem de. 

2 yorum:

  1. saygı falan duyamıyorum, ne demen ben istediğimde sevememek... avzını burnunu kırarım <3

    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevilmek istemeyen erkek çocukları gibi . kafasını bir şekilde çekip uzaklaşıp , kendini yere bırakıp uyuyor.Belki sabahları sırt üstü yatıp " gel hadi " bakışı atarsa . sevebilirsin .yoksa maalesef :)

      Sil