Ben hayatımı 3 yaşından beri tüm detayları ile hatırlayan biriyim. Bazen şans , bazen de lanet olarak yakamda duruyor bu özellik.
Ama yine de güzel , eğlenceli bir mutlu bir çocukluk geçirdim ben . Ergenliğimde ne olacaksa oldu .Onu da sessiz sakin geçirirdim , ama işte aile fertleri çok acımasız oluyor bazen .
Bir sürü eğlenceli , acıklı , komik hatıra var o yüzden hafızamda . Ama en beynimin derinliklerine yerleşen ve ilk hatırladığım anım : Erkek kardeşimin doğumu. Annem ben 3 yaşında iken , bir sabah uyandı ve aniden sancısı başladı. Sonrası evin içindeki koşuşturma. Bağırmalar. Panik halleri. Çok tuvaletimi gelmişti, ve kimse benimle ilgilenmiyordu. Kendi kendime tuvalete gitmiştim ilk defa o gün. 1 saat sonra , korkarak annemin olduğu odaya gittiğimde , yaklaşık olarak 4 kiloluk bir kütle kıpkırmızı bir şekilde , babaanemin beyaz elbisesinin içinde duruyordu. Çok bir şey hissetmedim , öylece bakıyordum. Fakat sonra içeri dedem geldi , 3 yıllık hayatımda dedemin ilgisinin ilk defa benden başka bir yere kanalize olduğunu farkettiğim anda, kardeşime karşı ilk hissettiğim duygu ; Kıskançlık. Hem de öyle böyle değil. Sessiz ,sakin uysal bir çocukken kendimi bir anda yerlere atıp , böcek gibi kıvrıla kıvrıla bağırmaya başladım. Dedemin dehşetini halen daha hatırlarım , canım benim. Zamanla kıskançlık tabi geçti , ki burada dedemin davranışlarının etkisi büyük. Zaten O'nun dışında kim kimi sevsin umurumda olmazdı , dedem en çok beni sevecek.
Şimdi de 4 kilodan 95 kiloya dönüşen bir danacıkla beraberiz. Kendisi kardeşim , bazen sevgilim , bazen kız arkadaşım , bazen erkek arkadaşım ( ama her daim yakın arkadaşım ) . Ve hayatta ki ilk önceliğim. Dedemin de en güzel emaneti.
Bu arada ben de bu aralar , çok yoğun ve keyifli günler içerisindeyim. Neler okuyorum , izliyorum bir ara yazarım.
Çocukluğumun en güzel günler ile , öperim.
Bu da kardeşimle benim en çok sevdiğimiz şarkıdır :
:) Kıskançlık kardeşi olan her çocuğun yaşadığı bir duygu sonrası tatlıya bağlanıyor neyse ki...
YanıtlaSilKeşke kardeşimi kırmızı bir kütle olarak ilk gördüğüm an kendimi yerlere atsaydım, atamadım, içime attım. Hala da neden insan ikinci çocuğu yapar emin değilim :D
YanıtlaSilKıskanç Fermina :))))
SilOha yapmama gibi bir alternatifleri var mıydı ?
SilBana hep mecburmuş gibi bir algı yaratıldı. Galiba artık hesap sorabilirim.
Varmış. Bana kırmızı kütle olacağı da söylenmemişti, elma yanaklı ve uslu olacak denmişti. Olmadı bunlar hiç.
SilAy kıskançlık bir tarafa, yarın 30 yaşına giriyor, gerçekten algılamakta güçlük çekiyorum. Çok sinirlerim bozuk :D
14 yaşında kardeş sahibi oldum ve hiç kıskanmadım yahu, niye? Bende bir anormallik mi vardı, büyüktüm ondan mı? Aslında tahtım sarsılmıştı, keşke kıskansaydım. Neyse yazın gidince biraz kıskanayım :)))))
YanıtlaSilNe diyeyim canım ya, şaka bir yana, hep yanında olsun kardeşin ama ruhen, ama bedenen...
Benim tek derdim dedemdi vallahi.
SilAnnem , babam ve ailenin diğer fertlerini çok sallamazdım , " amannn sevsinler banane" diye , ama dedemin bakışlarını takip ederdim en çok bana bakacak , başka bir şeye bakamaz.
bizim tosuncuk gelene kadar öyleydi de sonra biraz dikkatler dağıldı.
Bu dilekler yer yüzündeki tüm kardeşler için olsun. Kardeşinize de bin selam olsun , kendine bayılıyoruz :)
Oğluma duygularını sormam gerek..kendisi bir kere 11 yaşında bir kere de 16 yaşında iken abi olmuştur :)
YanıtlaSilKardeş çok başka bir nimettir çocukluk döneminde yaşanan bir çok şey unutulup gidiyor.
Kardeşlik müessesi çok enteresan bence . Hayatta en çok ben kardeşime bağırırım mesela , ama biri ona sesini yükselttiği anda da kaplan gibi önüne atlarım. Benden başka kimse ona sesini yükseltemez diye.
YanıtlaSilAma yine de Efki'den de , annemden de önce geliyor.