Ehliyet Sınavı ve 7. Hafta

1 Hafta önce yaşadığım sinir krizi halinden sonra tekrar karşınızdayım.

Hep bir hafta boyunca size  "şunu izledim , şunu okudum" yazıları yazarım bu geleneği bozmuyorum , geçtiğimiz hafta en çok okuduğum , satır satır ezberlediğim kitap bu ;

1 hafta boyunca sürekli yok ilk yardım , yok motor , yok işaretler derken aklımı kaybettim. Cumartesi günü de bol bol enerji ile gittim sınava girdim. O enerjilerin, o kalemlerin bir sonucu olacaktı , bugün yayınlanan sorulara baktım geçmişim. Eğer gerizekalı gibi kaydırma yapmadıysam geçmişim.

Sınav sonrası da Babaanne ziyareti için kendimizi Gölcük sırtlarına vurduk, devletimizin muhteşem hizmeti olan sadece ve sadece 75 TL ile kullanabildiğiniz Osmangazi köprüsünü kullandık, 1,5 saat içerisinde ulaştık. Geçen sefer gittiğimizde Efki'yi de götürmüştük . Ama bu sefer etrafımdaki tavsiyeleri de dinleyerek Köpek oteline bıraktım. Aklım çok kaldı ama döndüğümüzde mutluluğunu görünce iyi ki bıraktım dedim. Zaten otelin sahibi Nihal Hanım çok güzel  sakinleştirdi , gecenin bir körü fotoğraflar falan istedim kadından. Merak edenler için Tip Top Otel. Sarıyer - Maden'de.
Efki çok oynamış , çok eğlenmiş. Bundan sonra da gözüm arkada kalmadan bırakırım. Çünkü çocuk perişan oluyor bizimle . Hiçte küsmedi , çok mutluydu.

Başka da bir şey yapmadım. Sınavı atlattığım için bir rahatlama vardı , ben de tüm kalan vaktimi La Casa Del Papel izleyerek geçirdim. Benim bir diziye girmem genelde 3. bölümden itibaren olur , 3.bölümde halen daha sıkılıyorsam bırakırım. Ama bu dizi Yarabbi, bu dizi 20. dakika da " Seninle dünyayı soyarım profesör" diye sayıkladım. Çok ama çok başarılı , sevmeyenleri de var ama, ben gerçekten çok ciddi beğendim. 8.bölümdeyim ve her bölümde heyecandan dilim tutuldu. Çok yazıldı , çok önerildi. En son Sibelynka yazınca açılın "ben de izlerim "diye atarlandım . Çok iyi yapmışım. En son 1 yıl önce Sherlock'umun final sezonunu bu keyifle izlemiştim.

Ve 7. Haftanın sorusu : Sizi geren ,endişelendiren bir şey ? Şu ülkede her şey ama her şey. Kimsenin benden farklı cevap vereceğini sanmıyorum hatta . Başka türlüsü olabilir mi zaten ?
Bir  gün manyağın birinin Efki'e zarar vermesinden korkuyorum. Tecavüze uğramaktan korkuyorum. Kıyafetim yüzünden dayak yemekten korkuyorum. Aptalın birinin içip içip gelip beni arabasıyla katletmesinden korkuyorum. Savaş istemiyorum mesela bunu bağıra bağıra söylerken geriliyorum. "AAAAA OLMAZ VATAN SEVGİSİ" diye bağıran birine ; "SEN GİDİP ÖLMEYİ DENE" demek istiyorum ama derken geriliyorum. Eyleme , mitinge giden insanların bir bombayla parçalanmasına kılıf bulanlar var da , eğlenmeye , konsere giden insanları öldürülmesi de var. Geçen gün tiyatroda aynı panik atak hissini yaşadım. "Şimdi bomba patlasa ne yaparız" diye . Bu yazdıklarım çok politik geliyor belki ama inanın hepsinde önce kendimi düşünecek kadar sığ biriyim. Çünkü bu olanlar , yaşanılan şeyler ve ben başıma gelmesinden korkuyorum.
Hasta olmaktan korkuyorum , benim yılda 3 kere Küba'ya gidip tedavi olacak param yok çünkü . Etrafımdaki insanların böyle olmasından ve çaresiz kalmaktan korkuyorum. Bir sabah daha uyandığımda çocuk , hayvan istismarı haberi okumaktan korkuyorum.

Ehliyet sınavım , Efki'nin otel mutluluğu ile başladığım yazı yine bir isyan dalgasına dönüştü. Neyse.
Çok sevdiğim bir Metin- Kemal Kahraman şarkısı ile gidiyorum , şifa niyetine.
Türkçe'de ki en şifalı kelime bu şarkının anlamı bence . " GEÇECEK"