05.02.2019

Biraz söylenmek için başladım aslında yazıya ama , yulaf vem muz yiyince enerjim yerine geldi . Daha az söylenmeye karar verdim ben de .

Söylenme nedenim şu ; ÇOK YORGUNUM. Hem beden olarak , hem mental olarak.
Beden olarak yorgunluğumu atmak için spor yapıyorum ( spora geri döndüm ) , vitamin takviyesi falan alıyorum ama mental yorgunluk için yapacak bir şey yok.

Kendime not: eğer bir gün köpek annesi dışında bir anne olmayı düşünürsen, çocuğun asla bana ait bir şey olmadığını , kendi hayatı , düşünceleri istekleri olduğunu unutma. Onun için kurduğun hayalleri , o kendi hayalini kurmaya başladığında bırak en azından.

Kendime not kısmından da anladığınız üzere , boşanmış bir anne - babaya sahibim ve şu evlilik sürecinde her ikisini de ayrı ayrı idare etmek zorundayım. Her olmasını istemediğim şeyi , ikisine de ayrı ayrı anlatıyorum , ikisini de ikna etme yöntemim ayrı , ve bazen ikisinden biri ikna olmayabiliyor . Bu da kafamı çok yoruyor.

Sezgin Abi'nin son kitabını bitirdim.Çok sevdim ama çok sevdim. Çok şaşırttı beni bu sefer . Her kitabında tanıdık gelirdi cümleleri anlatımı , ama bu sefer değişikti . Ne güzel anlattım demi kitabı ; Değişik . Tövbe ya . Şöyle özetleyeyim ; Adem ve Azazil Cennet'ten sürüldükten sonra , Cennet'in halini anlatıyor. Kibri , isyanı ve üzülmemeyi . Üzülme diyor yine. Ben kitabı bitirirken yine geldi Cancağzım İstanbul'a . Bu sefer Volkan'ı da götürdüm.

Ondan bir gün önce de , çok sevdiğim Kemal Varol taaa Diyarbakır'dan kalktı geldi. Son kitabı Aşıklar Bayramı'nın imza günü vardı . Çok güzel muhabbet ettik. Hem Kemal Varol'un , hem de benim çok şaşırdığım bir şeyi anlatayım. "Son kitabı okudun mu" diye sordu. ? Henüz okumadığımı söyledim. Akabinde ismimi sordu. “ Aylin “ dedim . “ aaa son kitabımdaki karakterin adı : Aylın “ dedi . İ harfi olmadan. Biraz konuştuk , muhabbet ettik, sonra “ Nerelisin ?” dedi. “ Kars” dedim. Daha çok şaşırdı. Hikaye Kars’ta geçiyormuş. Ve bu kitapta ilk verdiği imzaymış benim imzam. Kendi de çok tuhaf oldu , ben de . Neyse kitabımı imzalattım , okumaya başladım ve o kadar tanıdık duygular vardı ki. Hemen okumak istemedim. Ertelediğim , kafamın arkasında attığım bir baba- evlat hesaplaşmasını tokat gibi çarptı yüzüme . Tüm kitaplarını , istinasız çok beğenerek okudum ben zaten. Özellikle Ucunda Ölüm Var benim başucu kitaplarımdan biri. Ama Aşıklar Bayramı da o kadar beğeneceğim galiba.

Ne kadar kendimi  kitaplara , spora versem de , şu anda içinde bulunduğum durumdan beynimi alamıyorum. Evlilik müessesine karşı değilim , herkesin kendi kararı. Ama şu aile ,formalite , ucu bucağı olmayan akrabalar yemin ederim çok saçma. İstemediğim her şeyi – AMA LAZIMMMMMM !!!!-  diye önüme çıkarmaları. Şu anda tek istediğim , her şeyi bitip bir an önce Ayvalık’a gidip , kendimi sahile atmak , başka hiçbir derdim yok. 

Yazıyı yazdıktan sonra yayınlayamadım , o arada da şu evlilik kısmının ilk kısmını hallettik. Sorunsuz , sıkıntısız , bol şaraplı eğlenceli bir geceydi. Bu da o günün en güzel fotoğrafı oldu.

Hepinizi öpüyorum .