15.01.2019

Kaç gündür hatta kaç haftadır Volkan’ı elinden tuttuğum gibi aileye takdim ediyorum . Öyle çok resmi şeyler olmuyor , işte alkol eşliğinde yapılan sofralar falan.Şu süreci bir an önce bitirmek istiyorum , çok yorucu. Keşke tüm bu tantanayı , alışverişi , talepleri başka biri yapsa , ben de tatlıcı yerine yine tiyatroya gitsem . 1 aydır tek oyun izlemedim. Doğru dürüst sinema falan da yok , işte dizi falan izlemeye çalışıyorum , Ocak 15 oldu daha tek kitap okudum.

Bari okuduğum kitabı yazayım , İsmail Güzelsoy – Rukas. Banknot üçlemesinin , 2. Kitabı ( İlk kitap ; Sincap ) Kağıt parayı elinde tutarak onun hikayesini çözen Salih , ve Salih’in emanetinin peşine düşen Rukas. Rukas’ın bir hikayesi var zaten , ama Salih’in hikayesini tüm bir mahalle halkı anlatıyor. Hangisi gerçek siz karar veriyorsunuz .Sincap kitabından daha çok sevdim bunu.

İsmail Güzelsoy , Iğdır’lı ve Azeri . Okuduğum diğer kitapları genelde , Iğdır ve Kars yöresinde geçiyor , benim büyüdüğüm topraklarda , bol kar kıyamet içinde . Bu seferde yaklaşık olarak 16 yıldır yaşadığım Sarıyer ve çevresini anlatmış. Kitapları her okuduğumda bildiğim yerler olduğundan , kitabı kafamda canlandırdığımda daha çok eğleniyorum.

Şu Neflix’teki Perfume dizisini bitirdim. Hikaye güzeldi , ama aşırı durgun , durağan, sanırsın Nuri Bilge filmi. Hiç şikayet edemem , ben sevdim ama sevmeyenler olabilir.

Ay bu kadar sıkıcı günlerin içinde cancağzım geldi İstanbul’a . Yeni kitabı Kırmızı Kedi yayınlarından çıktı ; Nefha .  Henüz okumadım , çok özlemişim hemen okuyup bitirmek istemiyorum.  Beşiktaş’ta Minoa diye bir cafe . Yine Sezgin Abi sayesinde tanıdığım Can Anar’ın mekanı. Hem yeni basımlar , hem eski kitaplar satılıyor aynı zamanda ufak bir cafe . Çok keyifli bir yer valla . Fiyatları da çok uygun. Üst katında söyleşi yapmak için bir yer var . Ağzına kadar doldu taştı. Sanatçılar , oyuncular , gazeteciler falan gelmişti. Benim Sezgin Abi sayesinde tanıdığım ufak bir arkadaş grubum var , onları görmekte iyi geldi. Ankara’da kendisine sık sık gelip , evde yaşayan 14 çocuğu seveceğimi söyledim , pek bir sevindi yada sevinmiş gibi yaptı bilemiyorum.

Ayh böyle işte. Başka bir şey yapmadım.

İyi misiniz  ?

Diziler - Filmler

Geçenlerde şu filmi izledim . Project Lazarus orijinal adı ama çevirirken Diriliş Projesi olarak çevrilmiş. Beyninde olan bir kanserden dolayı çok az vakti kaldığını öğrenen bir adam , tam ölmeye hazırlanırken kendini 70 yıl sonra uyanmak üzere  bir projeye veriyor. Hem 70 yıl sonra uyandığındaki yaşamı anlatıyor, hem de buna nasıl karar verdiğini. Arada kalma hissi sanırım filmde anlatılan , ama beni sanırım en çok hiçbir şeyin bizim kontrolümüzde olmadığı duygusu yakaladı. Devasa efektler olmadan bilim – kurgu film olabiliyormuş. Sevdim , fena değildi.

Bir yerlerden önerisine denk geldiğim Madame filmi vardı. Hizmetçi filmi , bir akşam masada 13 misafir olmasın aman uğursuzluk getirir diye , evin hizmetçisi 14. Misafir olarak masaya oturur. Ve olaylar gelişir. Sanırım sınıf farkından dem vurmak istemiş , ama ben bu fikri anlamak için zorladım kendimi. Çok sevmedim açıkçası izlenmese bile olur .


                            

Netflix’te , You diye bir dizi vardı onu bitirdim bir de . Ay çok sevdim bunu ama . Aynı isimli bir kitapta varmış. Kitapçıda çalışan bir oğlan var , bir gün kızımız kitap almaya girdiğinde çocuk bu sarışın ve havalı kıza aşık olur. Stalklama nedir ? Nasıl yapılır ? Bu soruların hakkıyla cevabını vererek ,kızımızın hayatına dahil oluyor . Karakterler bence gerçekçiydi , gerilimi de dozundaydı. 10 bölüm sanırım hiç sıkılmadım izlerken . 2. Sezon devam eder mi bilmiyorum ama ilk sezonu için yorumum ; olmuş bu. Bu da fragmanı , bence şans verilebilir.

Sonra da ; Perfume dizisine başladım. Yine bir gizem , bir cinayet , karanlık puslu bir yer .Ay nasıl seviyorum böyle şeyleri .Henüz 3 bölüm izledim ama sanırım şu gizem , cinayet dizilerine en çok Almanca yakışıyor. Onlar öyle gergin gergin konuştukça , “ tamam çözmeyin boşverin” diyesim geliyor . Liseden beri arkadaş olan 6 kişinin , biri ter bezleri oyulmuş ve saçları kesilmiş bir vaziyette evinin havuzunda ölü bulunur. Sonra da çarpık ilişkiler kurbanı dedektif kızımız ve savcımız bu cinayeti araştırır. 

Varsa böyle dizi – film önerileri söylesenize .

Öpüyorum .

Minimalizim

Geçen sene merak ettiğim , okuduğum araştırdığım bir trend var : Minimalizm. Aslında trend demek ne kadar doğru bilmiyorum ama ben araştırmaya başladıktan sonra etrafta bununla ilgili çok fazla şey gördüm , bu akıma gönlünü kaptırmış insanlarla karşılaştım.

Ben de okudukça fark ettim ki , akım olduğunu duymadan ben de aynı şeyleri yapıyormuşum. Bir eşyaya , bir ürüne ihtiyacım olmadan almıyorum , aldığım ürünlerin sadece amacına hizmet etmesine dikkat ediyorum . 

Örneğin ; bu aralar beyaz eşya baktığımdan dolayı oradan gideyim , çamaşır makinesi mesela , piyasaya göre uygun fiyatlı bir tane buldum , 4 tane programı var , deterjanını koyunca çamaşırı yıkıyor ve sıkıyor. Bunun fiyatının 3 katına , +5 özellikli makinelerde var, o özelliklere baktığında asla ve asla kullanmayacağım şeyler. Ve almak mantıklı gelmiyor , almıyorum.

Kıyafette , %100 pamuk olan ürünleri , ve yerli üretimleri almaya çalışıyorum. Yine onları da ihtiyacım olmadan almıyorum. Kozmetik zaten deli gibi kullandığım bir şey değil , bir saç köpüğü düzenli kullanırdım , ki çok çok pahalı bence , temiz içerikli bir ürün almak istediğinizde fiyat neredeyse bir mutfak alışverişi ile aynı paraya denk geliyor . Saçlarımı kestirerek çözüm bulduğumu düşünüyorum. ,

Bazı şeylere para harcamak canımı sıkıyor , mesela saç köpüğü , mesela kozmetik , mesela ev eşyaları. İstifçilik diye bir şey var bir de , her şeyi fazla fazla almak ve kesinllikle ihtiyacın olmayan ürünü atmamak gibi bir şey. Az buçuk istifçi sayılabilirim , çünkü Türkiye’de yaşıyorum , ve her şeye her an zam gelebiliyor , sürekli kullanılan ve tüketilen ürünlerden indirimde gördüğümde biraz fazla aldığım doğru  ama ihtiyacımın kalmadığı ürünü elden çıkarıyorum . Başka ihtiyaç sahibine veya kullanılmayacak durumdaysa geri dönüşüm vb. yerlere gönderiyorum .

Gittiğim spor salonu tadilat yaptığı için 3 katına çıkardı fiyatları , ve affedersiniz ama bok gibi bir salon oldu. Ben de evdeki spor aletlerimle devam ediyorum , kaldı ki evde küçük bir spor salonum var. Sadece yeni mata ihtiyacım var , neyse bu parçalanana kadar kullanmaya devam edeceğim.

Ay bir de mamalar var , iş yerimin önündeki çocuklar var , onlara düzenli mama alıp iş yerinde tutuyorum ve her gün öğlen buluşup hem mama yiyoruz ,hem de oynaşıyoruz. Gören birkaç arkadaşım para yardımı yapmak istediler , nazlanmadan kabul ettim . Böyle daha çok çocuğa mama aldım.

Ama kaldı ki bazı şeylere para harcarken de gözüme perde iniyor , mesela kitaplar , ki artık çok pahalı ama yine de tutamıyorum kendimi. Alıp okuyorum ama öyle kitaplığa dekor niyetine koymuyorum. Bu konuda minimalist olamıyorum , mantığım orada çalışmıyor ( Bence çalışıyor ) Ve evet kitaplarımı biriktiriyorum kimseye vermiyorum , henüz “elden çıkarmak istediğim kitaplar listesi” yapacağım bir kitaplığım yok , belki olabilir ileride bilmiyorum.

Mesela zam gelmesine rağmen tiyatro ve sinemaya para veriyorum halen daha , ama mısıra vermiyorum. ( O parayla , patlamamış mısır alıp , 6 ay boyunca mısır patlağı yiyebilirim ben , yaşasın küçük hesaplar ! ) Ne zaman protesto edip , gitmiyorum oyuna falan moduna girerim bilmiyorum. Ama benim hayattaki en büyük zevkim.

Şimdi 2019 hazır yeni başlamışken , hayatımdan gereksiz ne çıkarabilirim diye düşünüyorum. ( Kitaplarım olmaz , asla olmaz dokunamam kitaplarıma )

Neyse çok uzattım ,neden yazdım , yazıyı nereye bağlayacağım onu da bilmiyorum . Sadece sabah Minimalist olmaya karar vermiş biri kitaplarını bağışlıyordu onu görünce sanırım gaza geldim . Mİnimalist olmak kitaplardan başlamıyor , hayatına sen nasıl ve ne kadar uygularsan oradan başlıyor demek istedim .

Öperim hepinizi.

Yıl Dökümü

Bir ton şey yazmayı planlamıştım ama araya hep bir yoğunluk girdi ve yapamadım , kısmet 2018 değerlendirmesi yaparken yazmakmış .

2017 yılından güzel bir zor , engebeli ama yine de güzel geçmişti , Kendisiyle ilişkimiz fena değildi.2018 yılına da 2017'yi aratmasın diye beklemiştim.
Ama 2018 beklediğimden iyi geldi. İlaç gibi geldi hatta . Arada sıkıntılar , vefatlar , ameliyatlar oldu ama yine de sevdim kendisini.

Öncellikle 2018 yılında yaşadığım en güzel şey , aşık oldum . :) Gerçekten hiç beklemediğim bir anda oldu. Hani umudumu kaybetmiştim falan değil , bunun umut edilecek bir şey olmadığını düşünüyordum, bir anda oldu.

Toplam 50 kitap okumuşum. Çok iyi bir rakam değil Ama iş hengamesi içinde ancak bu kadar oldu. En sevdiklerim ; Margaret Atwood - Kör Suikastçi , İsmail Güzelsoy - Değmez , ve Ayfer Tunç- Aşıklar Delidir oldu.

En sevdiğim dizi , The Handmaid's Tale ve Mad Men oldu , sanırım Elizabeth Moss kaynaklı bir torpil geçiyorum.

Bu sene tek festival filmine gidemedim , sinema anlamında da güzel filmler izledim ama eski olmasına rağmen en sevdiklerim ; Jagten ve Split oldu .

Hayatımın en güzel tatilini bu sene yaşadım.

Ehliyet aldım , az az , yarım yamalak araba kullanmaya başladım.

Gebeş gebeş yattım yılın çoğu kısmında , spor yapmaya üşendim . Tam bir gayret " yaparım artık" dedim , hızımı aldım gayet iyi durumdayken de ameliyat oldum , gebeş gebeş yatma kısmını halen daha devam ettiriyorum. Zaten bir kaç ay içinde de Ankara'ya taşınacağım içinde yeni bir spor salonuna gerek duymuyorum.

En çok seçim gecesi üzüldüm yalan yok.

Galiba hırsımı en çok bu sene yendim ben , zaten oldum olası çok hırslı biri sayılmam ama yaptığım her şey yarım yarım kaldı. Yine de bu his beni rahatsız etmedi. Yarım bıraktığım kitaplar , filmler , diziler oldu . Bazı yolculuklara çıkmayı sonraya bıraktım , evlenmeye çalıştım baktım daralıyorum 2019'a bıraktım.

2018 muhasebesi sanırım üstteki maddelere denk geliyor , yetişme , hızlanma paniğini bırakınca bir şeyler daha güzel oldu.

2019 için beklediğim hiç bir şey yok aslında şahsi olarak . Kendimden beklediğim ise kıçımı kaldırıp nikah işlemlerine başlamam lazım , kıçımı kaldırıp nakliye şirketi bulmam lazım ve bir de spor yapmam lazım. Biraz daha kitap okumam lazım. Daha fazla izlemem ve öğrenmem gerekiyor . Fakat elimden bu kadar geldiği için kendimi suçlu hissetmeyeceğim . Bunlar benim elimde olduğu için 2019'dan beklenti kısmına yazmam doğru olmaz.

Lakin  2019 yine hatırlamamız veya hatırladığımızda boğazımıza oturacak anılar bırakacak geride biliyorum. Yine de ; sokakta yaşayan , çöplerden mama karıştıran , kara gözlü , kara veya sarı tüylü çocuklara iyi davranılsın istiyorum. Barış , kadın şiddeti , çocuk istismarları gibi konular bile temenni olmaktan çıkıp , çözüm bulunması gereken  şeyler kısmına giriyor bence.

E tabi bir de bu sene ve önümüzdeki 10 sene boyunca şu çocuk bana kuyruk sallamaya devam etsin istiyorum.

Hepinize iyi seneler