Yine üstümde bir rehavet bir rehavet sormayın gitsin. Ne yapacaksam ertelemeler , depresyonlar falan. Gelip yazayım belki iyi gelir dedim.
Aile ziyaretleri , ev toplamaları , okunulan bir kaç kitap ve yaklaşık 30 küsur bölüm dizi .
İlk önce kitaplardan bahsedeyim, Nermin Yıldırım'ın - Misafir kitabını bitirdim baş köşeyi ona ayırdım. Çünkü beni yine şaşırtmadı , çok çok çok beğendim. Yerden yere attı beni kitap. Tüm külliyatını okumuştum Nermin Yıldırım'ın ve hiç bir kitabı birbirinden ayıramam. Akıl hastanesinde kendisini arayan bir kadının öyküsü.
Bir de Hatice Meryem'in - Sinek Kadar Kocam Olsun Başımda Bulunsun kitabı ile Aslı Tohumcu'nun Taş Uykusu kitaplarını bitirdim.
Taş Uykusu roman olsa da , bana göre öykülerden oluşuyor , gayet gerçekçi karakterlerle oluşturulmuş öyküler vardı içinde . Yazdığı her karakteri tanıyor ve her gün otobüste görüyor gibiydim.
Sinek Kadar Kocam Olsun Başımda Bulunsun kitabı da , bazı yerlerinde güldüm , bazı yerlerinde ise gözlerim doldu.
Yok ezan sesi , yok fahişelik , yok çiçekler ,indirimli kozmetikler , tektaşlar içinde bir kadınlar gününü yine atlattık. Yine bugün hakkında konuşan erkekler , ne yapmamız , nasıl davranmamız gerektiğine dair bir sürü akıl veren gereksiz insanlar. Sürekli ama sürekli örnek kadın modelleri , " Başarılı iş kadını değilseniz kutlayamazsınız " ," çocuklar evi dağıtabilir , aynı anda kocam kahvaltı isteyebilir ama ben suratımda sürekli gülümsemem eksik olmadığı için en çok ben hakediyorum kadınlar gününü " temalı reklamlar. Bir de ben henüz çok kutlama gerektirecek bir durumda olduğumuzu düşünmüyorum. Elbette 8 Mart'ta yan yana durup , birbirimizin elini tutmalıyız ama şu kutlama tavrından nefret ediyorum. Hadi yine bunlar iyi peki ya paragrafın başındaki ezan sesini kestiler lafı nedir Allah Aşkına ? Neyse yine sinirim tepeme çıktı.
Siz ne yapıyorsunuz , iyi misiniz ?
