Profesör , Çelınç , Kitap , Profesör

Yine hızlı hızlı ve aynı yoğunlukta geçiyor günler. Direksiyon derslerine başladım , fena değilim bence. Gerçi kardeşim arabadan her indiğinde "içim , dışıma çıkıyor abla" diyor ama neyse. Bu konuyu tartışmak istemiyorum. 

Bu hafta genelde arkadaşlarla dışarıda geçti. Ondan ayrı kalan zamanda da bir kere sinemaya gittim , bir kitap bitirdim. Film Cebimdeki Yabancı. 
İtalyan versiyonu orijinal haliymiş . Ben izlememiştim. Gerçi bu halini de beğendim filmin. Sıkmayan , kendini izlettiren ve sorgulatan bir filmdi. Gittiğime pişman olmadım ama çok acıkmamış halde girdim , filmin ilk yarısında o humus ve perde pilavı için her şeyi yapabilirdim. 

Ehliyet sınavı , event falan derken 2 haftadır doğru dürüst kitap okumamış bünye , Run Gülüzar Run kitabını bir oturuşta bitirdi. Hepkitap yayınlarını az çok takip etmeye çalışıyorum . Ve çok beğeniyorum. Ayşegül Kocabıçak'ın Dilsiz Annelerin Sessiz Çocukları kitabı ,  bir kitap fuarı gezintimde Natobene sahibi tarafından elime tutuşturuldu. Çok severek okudum. ( itiraf ediyorum ben öykü çok beğenemem) Romanını da Hepkitap bültenlerinde görüp aldım. Gülüzar adlı küçük bir kızın günlüğünü okurken , aslında " küçük bir kız" iken bile kadın olmanın ağırlığını yaşamaya başlıyoruz onu fark ettim. Evet ben de küçük bir kız çocuğu iken , aynı soruları sorabildim. Ve bu soruları sormanın bir kız çocuğunun kalbinde nasıl bir ağırlık olabileceğini hissettim. Birazcık gugulladıktan sonra kitabın devamının geleceğini öğrendim. Çünkü Gülüzar gerçek bir kadın , ve hikayesi 17 yaşında bitiyor kitapta.

Tövbe....

Bunun dışında da kalan vaktimde La Casa Del Papel izledim. (Yine itiraf ediyorum , ismini vermek istemediğim benim gibi +30 yaş üzeri bir kız kardeşim ile geceleri LaProfesör gıybetleri yapıyoruz ) 
1. sezonu bitirdim ,2.sezonu varmıi ama Netflix değiştirip yayınlayacakmış. ( Profesör gıybetleri yaptığım kişi söyledi) Çok fazla beğenmeyen de var ama ben saniye sıkılmadan izledim. 


Şimdi gelelim 8. haftanın sorusuna , hayatıma etkileyen kitap. 
Aslında benim bu soruya cevap vermem güç. Ama bundan 4 sene önce sorsaydınız , tek cevabım vardı. Bir Gün Tek Başına. Dinlemeyi , inanmayı ve güvenmeyi öğretti bana. Günsel ise hayran olduğum ve tanıdığım en cesur kadındı. Bir Gün Tek Başına'yı tahttan indirmeden ben onun yanına Kün kitabını koydum. O dönem yaşadığım her şeye cevap oldu Kün. Sonrasında hayatıma Sezgin Abi girdi , sonra kitabın kapak tasarımını yapan Sarp. Ve ikisi de hayatımın en zor , ve en mutlu günlerinde yanımda oldu. 
E tabi bunun yanında okumaya devam ediyorum , ve her kitap bir şey öğretiyor. Her okuduğum kitap bir şey katıyor. Mesela 1,5 sene önce Ucunda Ölüm Var diye bir kitap okumuştum. Kitabın her sayfası ağlattı desem yeridir. Ve geçen aya kadar başucumda duruyordu. Ok gibi Kemal Varol'un kelimeleri. 

8.Haftayı bitirmenin haklı gururunu yaşarken , sizleri gözlerimden kalpler fışkırtan La Casa Del Papel sahnesi ile bırakayım. ( Bir daha diziden bahsedersem , okumayın beni , manyak gibi sürekli bundan bahsediyorum :))